Ποιος είμαι ...

Η φωτογραφία μου
Με αγάπη για την γνώση που δεν προέρχεται μόνο μέσα από τα σχολικά βιβλία και πάθος για μια εκπαίδευση που θα μπορεί να δημιουργεί ερωτήματα στους μαθητές μας ...

Το χρονικό ενός σεμιναρίου



Με το ζόρι κρατάω τα μάτια μου ανοικτά. Έχω ξεχάσει από καιρό πως
είναι ο μεσημεριανός ύπνος τις Παρασκευές, αμέσως μετά το σχολείο.
Ωχ, ποιος τρέχει σε ακόμα ένα Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ;
Η Δια Βίου Μάθηση αυτοπροσώπως και τα συν' αυτή σεμινάρια. Υποχρεωτικά
δεν είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, αλλά αν πουν κάτι ενδιαφέρον και το χάσω ;
Επιπλέον ένας από τους εισηγητές είναι παλιός φίλος, θα είναι αγένεια
να λείψω. Μια γουλιά από το πικρό ζουμί και πίσω στο τιμόνι. Τον
υπόλοιπο καφέ που μου χρωστάω θα τον πιω εκεί. Μαζί με καμιά δεκαριά
τυροπιτάκια και μισό κιλό βουτήματα. Όπως και όλοι οι άλλοι. Το
πρόγραμμα λέει ότι αρχίζει στις 5 μμ, εγώ όμως φτάνω λίγο μετά 
τις 6. Ένας βαριεστημένος υπάλληλος κολλάει κάτι αφίσες απέξω αλλά
μου δείχνει με νεύμα του κεφαλιού ότι βρίσκομαι στο σωστό μέρος.
Εντάξει, το έβγαλε το μεροκάματο για σήμερα. Και όλο και κάποιες υπερωρίες. 

Οι ομάδες των επιμορφούμενων έχουν καταλάβει κάτι μεγάλα
στρογγυλά τραπέζια ακριβώς μπροστά στην είσοδο. Οι μισές περίπου
καρέκλες είναι γυρισμένες με την πλάτη προς τους ομιλητές και την 
οθόνη προβολής. Υπάρχουν καταστάσεις με τα ονόματα των μελών κάθε 
ομάδας κολλημένες στο κέντρο των τραπεζιών. Ελάχιστη σχέση έχουν όμως 
με την πραγματικότητα. Αχ, απαράδεκτη και ανώριμη η συμπεριφορά ορισμένων
να αρνούνται έμπρακτα να στραβολαιμιάσουν ή να ακούνε χωρίς να βλέπουν.
Φυσικά το όνομα μου δεν υπάρχει πουθενά. Λογικό αφού ως συνήθως δεν έχω
δηλώσει συμμετοχή. Το μπάχαλο στα ΚΠΕ να είναι καλά και θα την βρω την
άκρη όταν χρειαστεί. Όταν μπήκα μιλούσε κάποιος από το δημοτικό συμβούλιο,
ο Δήμαρχος δεν ευκαιρούσε απόψε. Θα συνεχίσει να το κάνει για κάμποση ώρα
ακόμα. Τελειώνει. Χλιαρό χειροκρότημα και πάμε παρακάτω. Εντοπίζω μια
ελεύθερη θέση στο τραπέζι που κάθεται κάποιος Διονύσης από μια οικολογική
οργάνωση, μια Νεφέλη που φαίνεται να έχει σχέση με το ΚΠΕ και μερικές
κυρίες με μαλλί κομμωτηρίου σε κοκκινοπορτοκαλί αποχρώσεις. Ο διπλανός
μου ενοχλείται σφόδρα που πρέπει να αδειάσει την καρέκλα που καβάτζωσε
για να ξεκουράζεται ο ντοσιές που του έδωσαν. Σκανάρω την αίθουσα μήπως
και εντοπίσω κάπου τον φίλο μου. Το φως είναι αρκετό, έχουν ανάψει όλα τα
καλά τους φώτα μην νομίζουμε ότι δεν έχουν αρκετά. Δεν βλέπω ούτε
καν κάποιο που να του μοιάζει. Τελευταία ελπίδα μου το ασανσέρ, το
μοναδικό "αειφόρο" και “αεικίνητο” εδώ μέσα. Η πόρτα ανοιγοκλείνει συνεχώς
μεταφέροντας το προσωπικό προς τον 1ο όροφο και ανάποδα. Μαζί με ένα
σαφέστατο οικολογικό μήνυμα. Κατανάλωνε αρκεί να πληρώνει κάποιος άλλος.
Ούτε εκεί τον βλέπω όμως. Τζίφος. Μα που είναι ;
Η Μελίνα, διευθύντρια του ΚΠΕ, παίρνει το λόγο και μας ενημερώνει ότι λόγω
μιας ξαφνικής αδιαθεσίας, ο κύριος Στεργίου δεν θα μπορέσει να παρευρεθεί.
Τώρα την πάτησα, ελπίζω τουλάχιστον να μην είναι τελείως μάπα το σεμινάριο.
Αχ βρε Αποστόλη, δεν μπορούσες να με πάρεις ένα τηλέφωνο ; Τα λένε αυτά 
τα πράγματα. Στην αίθουσα επικρατεί ένας μικρός πανικός. Το προσωπικό 
ανταλλάζει ματιές αγωνίας, δεν είχαν σχέδιο Β και τώρα πρέπει να κάνουν κάτι 
από μόνοι τους. Η Μελίνα μας δείχνει κάτι χαρτάκια και λέει ότι σχεδίαζαν με τον 
Αποστόλη να μας κάνουν κάτι βιωματικό που θα ήταν πολύ ωραίο. Μας ρωτάει αν 
θέλουμε να το κάνουμε παρόλο που λείπει ο Αποστόλης, για να εισπράξει μόνο 
αρνητικές απαντήσεις. Λογικό μια και δεν έπεισε κανένα ότι ξέρει περί τίνος 
πρόκειται.Επανέρχεται με κάτι κόλλες Α3 και με ύφος ικετευτικό μας παροτρύνει 
να παίξουμε το κλασσικό :Όνομα ομάδας, χαρακτηριστικά των μελών, προσδοκίες
από το σεμινάριο.Δεχόμαστε για να τη διευκολύνουμε και μόνο επειδή ο καιρός 
δεν είναι ευνοϊκός. Διαφορετικά θα κάναμε τα κορόιδα μέχρι να μας προτείνει να
βγούμε έξω για κρυφτό ή κυνηγητό. Απομακρύνεται ανακουφισμένη. Η Μελίνα
θέλει να παρουσιαστούμε ατομικά, παρεμβαίνει η Νεφέλη και λέει ότι δεν έχουμε 
χρόνο για κάτι τέτοιο, η Μελίνα επανέρχεται, στο τέλος όμως επικρατεί η
Νεφέλη και ο επικεφαλής κάθε ομάδας παίρνει το λόγο. Για την ομάδα μου,
τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει ο διπλανός μου, υπεύθυνος Περιβαλλοντικής
Εκπαίδευσης σε κάποιο νομό που δεν συγκράτησα. Κοντούλης, μουστακάκι, βλέμμα
πονηρό και φάτσα ίδιος ο SUPER MARIO. Μας έχει ήδη δηλώσει ότι δεν έχει καμμιά
προσδοκία, ότι ήρθε στο ΚΠΕ επειδή ήταν τζάμπα και ότι δεν κάνει να λέμε στα σεμινάρια ότι
είμαστε παντρεμένοι γιατί χάνουμε τα τυχερά μας. Διαθέτει, κατά τη γνώμη του,
πάντα μια καλύτερη αντιπρόταση σε οτιδήποτε, όπως καλύτερο τρόπο γνωριμίας
των επιμορφούμενων π.χ. βρείτε ποιος μέσα στην αίθουσα είναι καθηγητής, βήχει
και φοράει σκουλαρίκι στο αυτί. Κύριε κύριε, το βρήκα, εγώ είμαι. Γίνονται
επιτέλους οι παρουσιάσεις όπου κάθε πικραμένος λέει τον πόνο του. Γιατί δεν
αγοράζει ο κόσμος περισσότερα βιολογικά, γιατί δεν ανεβαίνει η ζήτηση για
παραδοσιακά γλυκά κουταλιού, γιατί, γιατί, γιατί. Αμέτρητα, αβάσταχτα γιατί.
Ξεδιπλώνεται στην πορεία και η σύνθεση των ομάδων που αποκαλύπτει ότι
επιστρατεύτηκε καλού κακού η τοπική κοινωνία για να γεμίσει εκ του ασφαλούς
η αίθουσα. Με κοινό σημείο αναφοράς τον Δήμο που ανήκει το ΚΠΕ ένας
έμπορος ζωοτροφών, μια μελισσοκόμος, δύο βιοκαλλιεργητές, κάποιοι
ξενοδόχοι , μερικοί καθηγητές, μία ψυχολόγος, τρεις υπάλληλοι του Δήμου,
ζαχαροπλάστες, ταβερνιάρηδες, γιατροί. Όλοι όσοι είχαν υποχρέωση στην
Μελίνα και δεν πρόλαβαν να κλείσουν τα κινητά τους όταν τους έψαχνε. Δεν
βαριέσαι, έχουμε ήδη περάσει στην επόμενη φάση των εισηγήσεων. Η Μελίνα
μας αναλύει τα προγράμματα του ΚΠΕ με όσο γίνεται περισσότερες λεπτομέρειες και
επιστημονικές ανακρίβειες. Οι ανυποψίαστοι μέχρι πριν λίγο συμμετέχοντες
κάποια στιγμή αρχίζουν να δυσανασχετούν από την έκταση της εισήγησης.
Την διακόπτει η Νεφέλη και της ζητά σχεδόν επιτακτικά να τελειώνει. 
Η Μελίνα, υπάκουα, το κάνει ένα ... τέταρτο αργότερα. Ο διπλανός μου
προσπαθεί να οργανώσει ομάδα υποστήριξης προτείνοντας να κάνει κι αυτός
εισήγηση εκτός προγράμματος για να μας δείξει κάτι βιντεάκια που έχει
τραβήξει με το κινητό στην πόλη του. Τον γειώνουμε πάραυτα. Αναλαμβάνει
ο Διονύσης που ξεκινά ξεκαθαρίζοντας ότι δεν εκπροσωπεί την συγκεκριμένη
οικολογική οργάνωση αλλά είναι μπλα μπλαμπλα ... Ο διπλανός μου σημειώνει
απλά : Διονύσης, υπάλληλος Οικολογικής Οργάνωσης και καθάρισε. Σωστός.
Ο Διονύσης δεν θέλει προφανώς να κάνει κατάχρηση του χρόνου που έχει στη
διάθεση του γι' αυτό εξαπολύει μια καταιγίδα αναλύσεων για οτιδήποτε
απασχολεί μια περιβαλλοντική κίνηση. Ριπές πληροφοριών γαζώνουν ανελέητα
τα αυτιά μας. Η μοναδικότητα του ανθρώπου, η απενεχοποίηση των δράσεων
του, η βιοποικιλότητα, τα ενδημικά είδη, τα οικόσιτα ζώα, οι μικροοργανισμοί,
η υπερθέρμανση του πλανήτη, τα φυσικά δάση, το περιβάλλον στην Ευρώπη,
οι τεχνητοί υγροβιότοποι, τα γεμάτα κόπρανα, σερβιέτες και χαρτιά υγείας περιβαλλοντικά
μονοπάτια, η ανικανότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης, η ανεξέλεγκτη βόσκηση ...
Μετά τον έχασα. Η Μελίνα τον διέκοψε δύο φορές για να μας πει ότι γνωρίζονται
από παλιά και ότι είχαν πάει μαζί κάπου να φωτογραφήσουν κάτι αγριοπερίστερα
αλλά αυτή χαζογελούσε και τα έδιωχνε κι αυτός της έλεγε να σκάσει. Το ύφος
του δείχνει ότι απέχει ελάχιστα από το να της το ξαναπεί δημόσια αυτή τη φορά.
Όμορφη ιστορία, ότι πρέπει για να σπάσει τον πάγο σε μια παρουσίαση. Έστω και
καθυστερημένα. Νομίζω ότι δεν έκαναν τίποτα άλλο εκτός από τη φωτογράφηση,
αλλιώς θα μας το έλεγε κι αυτό. Κοιτάζω με φθόνο όσους κάθονται στην άκρη της
αίθουσας. Εμείς είμαστε πρώτο τραπέζι πίστα και δεν μας παίρνει να μιλάμε μεταξύ μας .
Ο διπλανός μου πασάρει ένα κομμάτι χαρτί χαμογελώντας πονηρά : “Τι πρέπει να κάνουμε
όταν ένα απειλούμενο ζώο τρώει ένα απειλούμενο φυτό ;” Τον κοιτάζω με νόημα.
Καταλαβαίνει ευτυχώς αμέσως, ότι το πιο απειλούμενο είδος εκείνη τη στιγμή,
βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου. Την σκυτάλη παίρνει ο εκπρόσωπος κάτι
αγροτουριστικών καταλυμάτων, που μας τα ζάλισε με το όραμα του Μπάμπη 
και του αδελφού του που τα έχτισαν και τις ατέλειωτες συζητήσεις τους τα βράδια 
με ή χωρίς φεγγάρι. Και μάνα τους να είμαστε πάλι θα είχαμε βαρεθεί. Για όποιον
παρατηρούσε όμως προσεκτικά τις εικόνες, το συγκρότημα θα έπαυε να είναι τόσο
ελκυστικό σαν προορισμός. Τέλος πάντων, ευτυχώς κάποια στιγμή αναγκάστηκε
κι αυτός να ολοκληρώσει υπό την πίεση της Νεφέλης. Μετά από λίγο ευτυχώς έπεσε
ένας κεραυνός κοντά και κόπηκε το ρεύμα. Η ώρα ήταν ήδη περασμένη παρόλο που
δεν είχαν γίνει όλες οι προβλεπόμενες εισηγήσεις. Επικρατούσε ένα κλίμα ανάμικτης
κούρασης και απογοήτευσης, η Νεφέλη έλεγε και ξανάλεγε ότι αν είχε έρθει ο Αποστόλης θα
μας είχε εμψυχώσει γιατί τέτοιος άνθρωπος είναι ο Αποστόλης, εμψυχωτής.
Την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια μέσα στο σκοτάδι και τη βροχή. Βεβαίωση
παρακολούθησης δεν ζήτησα, εξάλλου θα διαπίστωναν όταν θα με ζύγιζαν στην
έξοδο ότι δεν είχα απορροφήσει επαρκώς τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για τα γεύματα
των ΚΠΕ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: