Ποιος είμαι ...

Η φωτογραφία μου
Με αγάπη για την γνώση που δεν προέρχεται μόνο μέσα από τα σχολικά βιβλία και πάθος για μια εκπαίδευση που θα μπορεί να δημιουργεί ερωτήματα στους μαθητές μας ...

Το χρονικό ενός σεμιναρίου



Με το ζόρι κρατάω τα μάτια μου ανοικτά. Έχω ξεχάσει από καιρό πως
είναι ο μεσημεριανός ύπνος τις Παρασκευές, αμέσως μετά το σχολείο.
Ωχ, ποιος τρέχει σε ακόμα ένα Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ;
Η Δια Βίου Μάθηση αυτοπροσώπως και τα συν' αυτή σεμινάρια. Υποχρεωτικά
δεν είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, αλλά αν πουν κάτι ενδιαφέρον και το χάσω ;
Επιπλέον ένας από τους εισηγητές είναι παλιός φίλος, θα είναι αγένεια
να λείψω. Μια γουλιά από το πικρό ζουμί και πίσω στο τιμόνι. Τον
υπόλοιπο καφέ που μου χρωστάω θα τον πιω εκεί. Μαζί με καμιά δεκαριά
τυροπιτάκια και μισό κιλό βουτήματα. Όπως και όλοι οι άλλοι. Το
πρόγραμμα λέει ότι αρχίζει στις 5 μμ, εγώ όμως φτάνω λίγο μετά 
τις 6. Ένας βαριεστημένος υπάλληλος κολλάει κάτι αφίσες απέξω αλλά
μου δείχνει με νεύμα του κεφαλιού ότι βρίσκομαι στο σωστό μέρος.
Εντάξει, το έβγαλε το μεροκάματο για σήμερα. Και όλο και κάποιες υπερωρίες.